. . . حرف های تلخ
گذشت آن روزها که از باران می گریختم
به بهانه آمدن زیر چتر تو...
مرگ
پیشامد منحصر به فردی ست
که هر روز منحصرا
به خاطر تو برای من پیش می آید...
من به سختی می خواهم باشم
تو به آسانی نیستی...
مگر می شود
جایی باشد که تو نباشی...
برگرد
با تنهايی ات كجا می گريزی؟
برگرد من آبادی توام...
این شب ها
دور از هم
در آغوش هم میخوابیم
خیال آغوشت هم برای من زیباست...
"هوایت"
دستان سنگینی داشت!
وقتی به سرم زد فهمیدم...!
باران بهانه بود،
که زیر چتر من
تا انتهای کوچه بیایی
ای کاش
نه کوچه انتها داشت
نه باران بند می آمد...
دلم میگیرد
وقتی که می بینم
تو هستی....
من هستم....
اما قسمت نیست!
فاجعه یعنی
آنقدر در تو غرق شده ام
که از تلاقی نگاهم با دیگری
احساس خیانت میکنم...
میگفت....
میگفت همه را شبیه تو دیده ام
اما هیچکس شبیه تو نیست . . .
چه میتوان کرد
تا بوده همین بوده ،
بعضی شبها برای نخوابیدن
و بعضی خواب ها برای ندیدن است . . .
از راه می رسم
با تنی خسته ،
نیاز بودنت
تمام فضای خانه را پر کرده بود...
صدای پایت می آید
اما خودت نه...!
عکس تو
دست از سرم بر نمیدارد
برعکس دست تو...
مرا در آغوش بگیر
سرم را روی شانه ات بگذار
تا همه بدانند همه چیز زیر سر من است...
تو خواب با من بودن را می بینی
من کابوس بی تو بودن را
تو از خواب هایت می ترسی
من از کابوس هایم...
من به تو!
تو به چه؟
دچاری این روزها...؟
اینجا مهم نیست کجاست
بی تو
همه جا
دور دست است...
دستم را بگیر
دارم به یادت میفتم...
تمام درد من این است ...
که یک نفر در زندگی من هست ...
که نیست!
کابوس
رویای دستها ییست
که نیست...!
دستانم شـاید،
امـا . . دلـَم نمی رود به نوشتن. . . .
ایـن کلمات به هم دوخته شده کجا!
احساسات من کجا!
می ترسم و می دانم
آخرش هم ...یک شب
من در آغوش این کلمات می میرم...
کاش می دانست
که قهر میکنم
تا دستم را محکمتر بگیرد و بلندتر بگوید بمان...
نه اینکه شانه بالا بیندازدو بگوید
هر جور راحتی...
تو نمی دانی . . .
اما من گاهی روی کاغذ مینویسم دستهای تو...
و روی آن دست میکشم...
هنوز هم
مرا به جان تو قسم میدهند
می بینی ...؟
فقط من نیستم که رفتنت را باور نکرده ام ...
هنوز دست هایم در دستهای تو بود که باران بارید...
تو رفتی که چتر بیاوری
و من هنوزم که هنوز است
روی این نیمکت منتظرم
که باران بند بیاید
که �
حرف های تلخ و عاشقانه جديد